De grootste mysteries zit misschien wel in de kleinste dingen. En dan is het ook nog eens best ingewikkeld en moeilijk uit te leggen en begrijpen. En misschien wel een reden dat hier in de media weinig over verteld wordt.

In de meeste cirkels zijn de planten niet kapot of gebroken. Ze zijn gebogen en liggen plat. Dit noemen ze de ‘authentieke’ cirkels. Best knap, want de stammen zijn heel flexibel. Als je ze met je voet plat trapt dan breken ze of ze springen weer omhoog. Ze zo kunnen buigen zonder dat ze kapot gaan is niet makkelijk. Met planken is het mogelijk maar dat duurt erg lang, vooral in het begin van het seizoen als de stengels jong en flexibel zijn.

De platgeslagen granen groeien gewoon door. Opmerkelijk is dat deze deze granen vaak afwijke van de omliggende granen . Soms worden de granen zelfs groter dan de granen om de cirkel heen, en soms veel kleiner.

In iedere stengel zitten zogenaamde bow-nodes. Dit zijn de groeiknoppen waar de bladeren groeien. Bij sommige graanformaties zijn de knoppen aanzienlijk langer dan in de granen er omheen (zie foto hierboven). Dit is heel vreemd. Echter zeggen tegenstanders dat dit natuurlijke groei is, omdat de graan weer omhoog wil groeien. Anderen zeggen dat ze direct na de verschijning van de cirkel zo ze gevormd, maar hier is geen bewijs van.

Merkwaardiger nog is het volgende. In sommige graancrikels zijn de bow-nodes geexplodeerd. Alsof er een grote hitte van binnenuit is ontstaan. Wetenschappers vergelijken dit met het een magnetron waarbij het eten van binnenuit wordt verhit. Dit komt wel overheen van sporen van hitte die in bepaalde graancirkels zijn ontdekt. Dit hebben ze inderdaad kunnen nabootsen met behulp van een magnetron. Beide fenomenen kunnen door de wetenschappers niet verklaard worden. Sommige zeggen dat de zon genoeg hitte kan veroorzaken om dit te laten gebeuren.